Negoziazio-jardunaldi luze batzuen ondoren, Europar Batasuneko Nekazaritza eta Arrantza Kontseiluak akordio politiko garrantzitsuak lortu zituen urriaren 21eko goizaldean. 2020tik aurrerako nekazaritza-politika bateratuaren (NPB) erreforma-sortari buruzko orientazio orokorra adostu da, eta “From farm to fork” estrategiari buruz ondorioak onartu dira.
2020tik aurrerako NPBren erreforma-paketea
Adostutako jarrerak estatu kideen konpromiso sendoak jasotzen ditu ingurumenaren zaintzan lorpen handiagoak lortzeko hainbat tresnarekin, hala nola nahitaezko eko-eskemekin (egungo politikarekin alderatuta, berrikuntza bat) eta baldintzapekotasun hobetuarekin.
Aldi berean, ingurumenari lotutako helburuak lortzeko beharrezko malgutasuna izateko aukera ematen die estatu kideei. Adibidez, bi urteko fase pilotu bat egongo litzateke eko-eskemetarako, eta estatu kideek malgutasuna izango lukete funtsak praktika berde desberdinen arabera esleitzeko moduari buruz.
“Betearazpen-eredu berriak”, helburuak betetzea lehenesten du: herrialdeei, beren eskura dituzten tresna eta ekintza onenak hautatzeko aukera ematen die (baita berezitasun nazionalak kontuan hartuta ere), EBn adostutako helburuak eta estandarrak lortzeko.
Hona hemen estatu kideek ingurumen-arau zorrotzagoak betetzeko moduaren adibide zehatz batzuk:
– Nekazariek laguntza finantzarioa jasoko dute, baldin eta klimarako eta ingurumenerako jardunbide onuragarriak hartzen badituzte, NPBa lehen baino are ekologikoagoa izan dadin.
– Ingurumenaren eta klimaren arloko oinarrizko baldintzak gainditzen dituzten nekazariek finantza-laguntza osagarria jasoko lukete “erregimen ekologikoak” ezarriz. Ingurumena eta klima babesteko tresna berri horiek berariazko aurrekontu bati lotuta egongo lirateke, eta zuzeneko ordainketetarako aurrekontuaren zati izango litzateke. % 20ra mugatuta egongo litzateke, hau da, ordainketak sistema ekologikoen bidez desblokeatuko lirateke. Bi urteko hasierako fase pilotu batekin bermatu nahi da tresna berriekin ohitzen diren bitartean, estatu-kideek hain beharrezkoak diren funtsak galtzea saihestea. Erregimen ekologikoen adibideen artean, “zehaztasuneko nekazaritza”, nekazaritza- eta basogintza-jarduerak eta nekazaritza ekologikoa daude, baina estatu kideek askatasuna izango lukete beren tresnak beren beharren arabera diseinatzeko.
– Nekazari guztiek ingurumen-arau zorrotzagoak bete beharko lituzkete, baita txikienek ere. Trantsizio ekologiko horretan laguntzeko, nekazari txikiak kontrol sinplifikatuak izango dituzte, karga administratiboa murriztuz eta horrek ingurumen- eta klima-helburuei egiten dieten ekarpena bermatuko luke.
Kontseiluak Europako Parlamentuarekin negoziazioak hasteko agindu politikoa du orain, behin Parlamentuak ere bere barne-jarrera adosten duenean (urriaren 19-23ko osoko bilkuren eztabaiden ondoren), akordio orokor bat lortze aldera.
“Baserritik mahaira” estrategia
Kontseiluak aho batez onartu zituen “From farm to fork” estrategiari buruzko Ondorioak, Europako elikadura-sistema iraunkorra, ekoizpenetik hasi eta kontsumora artekoa, garatzeko helburua berretsiz. Ondorioetan, estatu kideen mezu politikoaren bi alderdiak azaltzen dira: elikagai nahikoak eta eskuragarriak bermatzea, hemendik eta 2050era bitartean neutraltasun klimatikoa lortzen lagunduz, eta ekoizleei babesa eta bidezko diru-sarrerak bermatzea.
Kontseiluak erabakitako jarrerari buruzko informazio gehiago, hemen.